W dzisiejszych czasach, kiedy zaburzenia nastroju i depresja dotykają coraz większą liczbę osób, skuteczne metody leczenia są niezwykle ważne. Jednym z leków, który zdobył uznanie w terapii tych schorzeń, jest Wellbutrin.
Wellbutrin to lek, którego substancją czynną jest bupropion. Działa on poprzez wpływ na neuroprzekaźniki w mózgu, takie jak noradrenalina i dopamina. W przeciwieństwie do wielu innych leków przeciwdepresyjnych, Wellbutrin nie wpływa znacząco na serotoninę, co może przekładać się na inny profil efektów ubocznych.
Dawkowanie Wellbutrinu jest indywidualne i ustalane przez lekarza prowadzącego. Zazwyczaj rozpoczyna się od niższej dawki, która jest stopniowo zwiększana w zależności od reakcji pacjenta i nasilenia objawów. Standardowe dawki wahają się od 150 mg do 300 mg na dobę, przyjmowane raz lub dwa razy dziennie. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawkowania i pory przyjmowania leku.
Wellbutrin jest stosowany głównie w leczeniu depresji, w tym epizodów depresyjnych i zaburzeń afektywnych sezonowych (SAD). Ponadto, jest również wykorzystywany w terapii uzależnienia od nikotyny, pomagając rzucić palenie. Lek może być również pomocny w leczeniu ADHD u dorosłych i w niektórych przypadkach w leczeniu zaburzeń seksualnych wywołanych przez inne leki przeciwdepresyjne.
Analogi bupropionu (substancji czynnej Wellbutrinu) są rzadkie, ponieważ bupropion sam w sobie jest dość unikalną substancją. Jednakże, w niektórych krajach dostępne są preparaty zawierające bupropion o przedłużonym uwalnianiu, produkowane przez różnych producentów. Należą do nich między innymi: Zyban (stosowany głównie w leczeniu uzależnienia od nikotyny) oraz inne preparaty generyczne bupropionu o różnych nazwach handlowych, w zależności od producenta i kraju.
Leki o podobnym działaniu do Wellbutrinu, które również wpływają na noradrenalinę i dopaminę, ale poprzez inne mechanizmy, to na przykład:
Atomoksetyna (Strattera): Stosowana głównie w leczeniu ADHD.
Leki z grupy SNRI (inhibitory wychwytu zwrotnego noradrenaliny i serotoniny), np. Wenlafaksyna (Effexor) i duloksetyna (Cymbalta): Chociaż wpływają również na serotoninę, działają także na noradrenalinę.
Selegilina (Emsam): Inhibitor MAO-B, stosowany w leczeniu depresji i choroby Parkinsona.