Wellbutrin to lek przeciwdepresyjny, którego substancją czynną jest bupropion. Działa on poprzez wpływ na neuroprzekaźniki w mózgu, przede wszystkim dopaminę i noradrenalinę. W przeciwieństwie do wielu innych leków przeciwdepresyjnych, bupropion nie wpływa znacząco na poziom serotoniny.
Zazwyczaj dawkowanie Wellbutrinu ustala lekarz indywidualnie dla każdego pacjenta, biorąc pod uwagę jego stan zdrowia, nasilenie objawów i ewentualne inne przyjmowane leki. Typowa dawka początkowa to zazwyczaj 150 mg na dobę, którą w razie potrzeby lekarz może stopniowo zwiększać, zwykle do maksymalnej dawki 300-450 mg na dobę, podawanej w jednej lub dwóch dawkach podzielonych. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawkowania i częstotliwości przyjmowania leku.
Wellbutrin jest stosowany głównie w leczeniu depresji, w tym epizodów depresyjnych i zaburzeń afektywnych sezonowych (SAD). Oprócz tego bywa przepisywany w celu wspomagania rzucania palenia (pod nazwą handlową Zyban). W niektórych przypadkach może być również stosowany w leczeniu ADHD, choć jest to zastosowanie poza wskazaniami rejestracyjnymi (off-label).
Analogi substancji czynnej (bupropionu) w Wellbutrinie są rzadkie. Sam bupropion jest substancją stosunkowo unikalną. Jednak, w niektórych krajach mogą być dostępne preparaty o różnych nazwach handlowych, zawierające bupropion. Przykłady (należy pamiętać, że dostępność zależy od kraju):
Zyban (stosowany do rzucania palenia)
Bupropion Teva
Wellbutrin XR (o przedłużonym uwalnianiu)
Analogi o podobnym działaniu przeciwdepresyjnym (leki działające na noradrenalinę i dopaminę):
Atomoksetyna (Strattera) – lek stosowany głównie w leczeniu ADHD, wpływający na poziom noradrenaliny.
Wenlafaksyna (np. Efectin ER) – lek SNRI (inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny), chociaż działa również na serotoninę.