W dobie coraz większej troski o zdrowie, skuteczne metody leczenia nabierają szczególnego znaczenia. Jednym z leków, który od lat cieszy się uznaniem lekarzy i pacjentów, jest Metformina.
Metformina to doustny lek przeciwcukrzycowy, którego substancją czynną jest metformina. Należy do grupy biguanidów i jest lekiem pierwszego rzutu w leczeniu cukrzycy typu 2, szczególnie u osób z nadwagą, gdy dieta i ćwiczenia fizyczne nie przynoszą wystarczającej kontroli glikemii. Lek ten pomaga obniżyć poziom cukru we krwi poprzez zmniejszenie produkcji glukozy w wątrobie, zwiększenie wrażliwości na insulinę w mięśniach i poprawę wychwytu glukozy przez komórki.
Dawkowanie metforminy jest indywidualne i ustalane przez lekarza prowadzącego. Zwykle leczenie rozpoczyna się od małych dawek, stopniowo zwiększanych w celu zminimalizowania ryzyka wystąpienia działań niepożądanych, szczególnie ze strony przewodu pokarmowego. Standardowa dawka początkowa to zazwyczaj 500 mg lub 850 mg podawane raz lub dwa razy dziennie podczas posiłków lub po nich. Maksymalna dawka dobowa wynosi zwykle 2000 mg lub 3000 mg, podawana w dawkach podzielonych. Należy bezwzględnie przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawkowania i regularnie kontrolować poziom cukru we krwi.
Metformina jest stosowana przede wszystkim w leczeniu:
Cukrzycy typu 2 (szczególnie u osób z nadwagą)
Stanu przedcukrzycowego (w celu opóźnienia rozwoju cukrzycy)
Zespołu policystycznych jajników (PCOS) – w celu poprawy wrażliwości na insulinę i regulacji cyklu miesiączkowego.
Czasami w leczeniu otyłości (jako leczenie wspomagające)
Analogi metforminy (zawierające metforminę jako substancję czynną) to np.:
Glucophage
Formetic
Metfogamma
Siofor
Analogi o podobnym działaniu (leki przeciwcukrzycowe, ale zawierające inne substancje czynne) to np.:
Sulfonylomoczniki (np. Gliklazyd, glimepiryd)
Glitazony (np. Pioglitazon)
Inhibitory DPP-4 (np. Sitagliptyna, wildagliptyna)
Inhibitory SGLT2 (np. Empagliflozyna, dapagliflozyna)
Agoniści receptora GLP-1 (np. Liraglutyd, semaglutyd)