Lotensin to lek stosowany w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Jego substancją czynną jest benazepryl, należący do grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny (ACE). Benazepryl hamuje działanie enzymu ACE, który przekształca angiotensynę I w angiotensynę II. Angiotensyna II zwęża naczynia krwionośne, podnosząc ciśnienie krwi. Dzięki Lotensinowi naczynia krwionośne rozkurczają się, a ciśnienie krwi obniża.
Lotensin przeszedł rygorystyczne badania kliniczne i został zatwierdzony do użytku. Posiada niezbędne certyfikaty rejestracyjne, potwierdzające jego bezpieczeństwo i skuteczność. Numery certyfikatów rejestracyjnych są dostępne w oficjalnych rejestrach leków.
Zazwyczaj dawka początkowa Lotensinu to 10 mg raz na dobę. Lekarz może ją stopniowo zwiększać, aż do uzyskania pożądanego efektu terapeutycznego. Maksymalna dawka dobowa to zazwyczaj 40 mg. Dawkowanie jest zawsze ustalane indywidualnie przez lekarza, w zależności od stanu pacjenta i reakcji na leczenie. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza dotyczących dawkowania.
Lotensin stosowany jest głównie w leczeniu nadciśnienia tętniczego. Pomaga obniżyć ciśnienie krwi i zmniejszyć ryzyko powikłań sercowo-naczyniowych, takich jak udar mózgu, zawał serca czy niewydolność serca. Lekarz może również zalecić Lotensin w innych schorzeniach, w których obniżenie ciśnienia krwi jest korzystne.
Analogami Lotensinu, zawierającymi benazepryl, są między innymi: Cibacen, Lotrial, Benazepril Teva.
Leki o podobnym działaniu do Lotensinu, ale zawierające inne substancje czynne z grupy inhibitorów ACE, to na przykład: Enarenal (enalapryl), Ramipril (ramipryl), Lisinopril (lisinopryl), Perindopril (peryndopryl), Kaptopril (kaptopryl). Wybór odpowiedniego leku zależy od indywidualnej sytuacji pacjenta i decyzji lekarza.