Emsam to innowacyjny lek przeciwdepresyjny w postaci transdermalnego plastra, co oznacza, że substancja czynna uwalniana jest stopniowo przez skórę. Kluczowym składnikiem Emsamu jest selegelina, inhibitor monoaminooksydazy typu B (IMAO-B). Selegelina działa poprzez hamowanie enzymu MAO-B w mózgu, co prowadzi do zwiększenia stężenia neuroprzekaźników, takich jak dopamina, noradrenalina i serotonina, odpowiedzialnych za regulację nastroju.
Emsam przeszedł rygorystyczne badania kliniczne, potwierdzające jego skuteczność i bezpieczeństwo. Został zatwierdzony przez odpowiednie organy regulacyjne, posiadając niezbędne certyfikaty rejestracji, które potwierdzają jego jakość i zgodność z normami farmaceutycznymi.
Dawkowanie:
Dawkowanie Emsamu jest ustalane indywidualnie przez lekarza prowadzącego, w zależności od stanu pacjenta i reakcji na leczenie. Zazwyczaj terapia rozpoczyna się od najniższej dawki, która jest stopniowo zwiększana, aż do osiągnięcia optymalnego efektu terapeutycznego. Ważne jest, aby ściśle przestrzegać zaleceń lekarza i nie modyfikować dawki bez konsultacji. Plaster Emsam należy naklejać na czystą, suchą i nieowłosioną skórę górnej części tułowia (np. Klatka piersiowa, plecy) lub zewnętrzną część ramienia, zmieniając miejsce aplikacji każdego dnia.
Wskazania:
Emsam jest lekiem przeznaczonym do leczenia ciężkich epizodów depresyjnych u osób dorosłych. Pomaga w łagodzeniu objawów takich jak:
Utrzymujący się smutek i przygnębienie
Utrata zainteresowania i radości z życia
Zaburzenia snu (bezsenność lub nadmierna senność)
Zmęczenie i brak energii
Zmiany apetytu i wagi
Trudności z koncentracją i podejmowaniem decyzji
Myśli samobójcze
Analogi selegiliny (substancji czynnej Emsamu):
Selegilina w formie tabletek (różne preparaty generyczne)
Rasagilina (stosowana głównie w leczeniu choroby Parkinsona)
Safinamid (stosowany w leczeniu choroby Parkinsona)
Analogi o podobnym działaniu przeciwdepresyjnym (inne leki przeciwdepresyjne):
Selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), np. Sertralina, escitalopram, paroksetyna.
Inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI), np. Wenlafaksyna, duloksetyna.
Trójpierścieniowe leki przeciwdepresyjne (TLPD), np. Amitryptylina, imipramina (stosowane rzadziej z uwagi na profil działań niepożądanych).
Inhibitory monoaminooksydazy (IMAO), np. Fenelzyna, tranylcypromina (stosowane rzadziej i wymagają specjalnej diety).