Bupropion to lek, którego substancją czynną jest bupropion. Należy on do grupy inhibitorów wychwytu zwrotnego noradrenaliny i dopaminy (NDRI). Oznacza to, że działa poprzez zwiększenie stężenia tych neuroprzekaźników w mózgu, co wpływa na poprawę nastroju i redukcję objawów depresji.
Dawkowanie bupropionu jest ustalane indywidualnie przez lekarza, w zależności od stanu pacjenta i rodzaju schorzenia. Zazwyczaj dawki początkowe są niższe i stopniowo zwiększane, aby zminimalizować ryzyko wystąpienia działań niepożądanych. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarza i nie modyfikować dawki samodzielnie.
Bupropion jest stosowany w leczeniu:
Depresji: Szczególnie w przypadkach, gdy pacjent doświadcza spowolnienia psychoruchowego, apatii i braku energii.
Sezonowych zaburzeń afektywnych (SAD): Depresji występującej w okresie jesienno-zimowym.
Uzależnienia od nikotyny: Pomaga w rzuceniu palenia poprzez zmniejszenie głodu nikotynowego i objawów odstawiennych.
Zaburzeń uwagi z nadpobudliwością (ADHD): W niektórych przypadkach może być stosowany jako alternatywa dla tradycyjnych leków pobudzających.
Analogi substancji czynnej (bupropionu) są rzadkie, ponieważ bupropion jest specyficzną substancją. Przykłady to niektóre preparaty o przedłużonym uwalnianiu, różniące się jedynie producentem lub postacią farmaceutyczną. Można wymienić np.:
Wellbutrin XR (to bupropion o przedłużonym uwalnianiu, ale pod inną nazwą handlową)
Zyban (również bupropion, stosowany głównie w leczeniu uzależnienia od nikotyny)
Elontril (kolejna nazwa handlowa bupropionu)
Apo-Bupropion (nazwa generyczna bupropionu)
Analogi o podobnym działaniu, choć o innej substancji czynnej, to leki, które wpływają na neuroprzekaźnictwo dopaminy i noradrenaliny. Przykłady:
Wenlafaksyna (inhibitor wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny, SNRI)