Klomipramina jest trójpierścieniowym lekiem przeciwdepresyjnym, którego substancją czynną jest chlorowodorek klomipraminy. Mechanizm działania opiera się na hamowaniu zwrotnego wychwytu serotoniny i noradrenaliny w mózgu.
Dawkowanie klomipraminy jest ustalane indywidualnie przez lekarza prowadzącego, w zależności od rodzaju i nasilenia zaburzeń, a także od reakcji pacjenta na leczenie. Zazwyczaj rozpoczyna się od niskich dawek, które stopniowo się zwiększa, aż do uzyskania optymalnego efektu terapeutycznego. Należy ściśle przestrzegać zaleceń lekarskich dotyczących dawkowania i regularnie konsultować się z lekarzem w trakcie leczenia.
Klomipramina jest stosowana w leczeniu:
Zaburzeń obsesyjno-kompulsyjnych (ZO-K)
Depresji (szczególnie w przypadkach, gdy inne leki przeciwdepresyjne okazały się nieskuteczne)
Napady paniki z agorafobią lub bez niej
Fobii
Katapleksji związanej z narkolepsją
Enurezy moczenia nocnego (u dzieci powyżej 5 lat, po wykluczeniu przyczyn organicznych)
Analogi klomipraminy (substancji czynnej):
Anafranil SR (chlorowodorek klomipraminy o przedłużonym uwalnianiu)